Labrador Retriever – opiekuńczy i cierpliwy miłośnik wody

img-responsive

Spis treści:

Waga Pies: 30 - 36 kg
Suka: 25 - 32 kg
Wysokość w kłębie Pies: 56 - 57 cm
Suka: 54 - 56 cm
Kraj pochodzenia Nowa Fundlandia
Długość życia 10 - 12 lat
Charakter żywiołowy, cierpliwy, przyjacielski, inteligentny

Pochodzenie i historia rasy Labrador

Psy rasy Labrador pochodzą z Nowej Fundlandii, czyli wyspy należącej do Kanady. To tam wyhodowano wytrzymałe i pojętne psy, które służyły do pracy w portach oraz do polowań. Sama hodowla przebiegała bez wyraźnego planu czy wzorca. Przez brak troski o ciągłość linii bywało, że labradory mogły całkiem wyginąć. Ostatecznie udało się tę rasę zachować, a w latach 30. XIX w. rozpoczęto profesjonalną hodowlę labradorów. Dzięki temu brytyjski Kennel Club mógł oficjalnie potwierdzić w swoim rejestrze rasę, a trwałość hodowli została w ten sposób zabezpieczona.

Nazwa rasy

Ta melodyjna i wpadająca w ucho nazwa wzięła się od regionu Labrador, który sąsiaduje z Nową Fundlandią. Jest to trochę mylące, bo w rzeczywistości to ten drugi obszar jest miejscem ich faktycznego pochodzenia. Rasa Labrador należy do grupy retriever, czyli psów aportujących. Podobnie jak u Golden Retrieverów ich zadaniem było przynoszenie upolowanej zdobyczy – głównie ptactwa z wody – do swojego właściciela. Stąd obecny zapał tych psów do wyławiania patyków rzuconych do wody podczas zabawy.

Ciekawostki

Popularność Labradorów wzrosła dzięki brytyjskiej rodzinie królewskiej, bo książę Harry i William posiadali takie psy w dzieciństwie. Ze względu na zamiłowanie brytyjskiej arystokracji do polowań, psy te dotąd znajdują wśród nich uznanie. W polowaniach Labradory były cenione ze względu na miękkie pyski. To pozwalało im chwycić i przynieść zdobycz do myśliwego bez jej naruszenia.

Wygląd psów

Labrador ma charakterystyczny wygląd, więc dla wprawnego oka nie sposób go pomylić z inną rasą. Sylwetka jest potężna z widoczną muskulaturą, o szerokiej klatce i mocnym szkielecie. Postura jest wpisana w prostokąt. Tułów jest prosty zwłaszcza w jego dolnej części, a najbardziej charakterystyczną częścią ciała jest gruby ogon, przypominający ogon wydry. Labrador ma długie opadające uszy oraz masywną głowę, która jednak powinna być proporcjonalna do reszty ciała.

Rodzaj sierści

Psy rasy Labrador mają krótką i szorstką sierść, ale jest na tyle gruba, że stanowi doskonałą izolację termiczną. Dzieje się tak dzięki podszerstkowi, spadku po myśliwskich genach przodków z Nowej Fundlandii.

Umaszczenie

Labradory są czasem mylone z Golden Retrieverami, mimo różnic w budowie ciała. Jednak właśnie barwa sierści labradorów nie występuje zasadniczo w odcieniach złota, choć gama kolorystyczna jest szeroka – od jasnych kolorów po biszkoptowy, czekoladowy oraz czarny. Im ciemniejsza sierść będzie występować, tym ciemniejszy będzie też kolor oczu u psa. Najmniej cenionym przez hodowców kolorem u labradorów jest biel i żółty. Brak ciemnego pigmentu jest oznaczany przez symbol NBP i na wystawach nie może tak sygnowany labrador osiągnąć najwyższych not. Zamyka to drogę do reprodukcji w przypadku psów rodowodowych, bo do rozpłodu dopuszcza się tylko psy z oceną doskonałą.

Zdrowie u rasy Labrador retriever

Psy myśliwskie są z natury wytrzymałe i silne, ale jak każda rasa ma też słabsze strony. W przypadku labradorów dość często występuje zaćma oraz jeszcze groźniejszy zanik siatkówki oka. Prócz tego psy ulegają chorobom cywilizacyjnym, spowodowanym otyłością, do której odpowiedzialny opiekun nie powinien dopuścić. Nie jest to łatwą sprawą, bo labradory słyną z łakomstwa oraz sprytnych metod żebrania o jedzenie. Trzeba jednak pamiętać, że ulegając błagalnym wzrokowi, pies szybko stanie się beczką na czterech nogach. Mogą zdarzyć się u tej rasy też nowotwory. Psy są narażone na zwyrodnienia szkieletu zwłaszcza w fazie wzrostu, więc nie mogą do pełnego ukształtowania chodzić za dużo po schodach. W tym przypadku należy korzystać z windy albo zrezygnować z tej rasy, jeśli mieszka się wysoko.

Charakter Labradorów

Labrador to bardzo sympatyczny, wesoły i żywiołowy pies, dlatego często jest wybierany przez rodziny z dziećmi. Jego wadą jest obżarstwo i nigdy nie odmówi sobie sposobności na małą przekąskę. Uwielbia się tarzać w błocie i innych nieczystościach, więc często spacer kończy się późniejszą kąpielą. Ma niepochowany pociąg do wody, a dzięki błonom między palcami podobnymi jak u kaczek, jest też doskonałym pływakiem. Wszelkie harce w wodzie, a zwłaszcza łowienie i aportowanie, sprawi mu wielką radość i satysfakcję. Psy te nie znoszą bezczynności, potrzebują zadań do wykonania oraz obecności i uwagi człowieka. Może się wydawać, że są absorbujące i zazdrosne o opiekuna, ale wynika to z ich naturalnych potrzeb, więc trzeba się z tym liczyć. Nie jest to typ psa-stróża. Jest mało szczekliwy, a ludzi traktuje jako przyjaciół, więc trudno liczyć na jego lojalność w pilnowaniu posesji. Jest to natomiast doskonały pies tropiący, który niejednokrotnie uczestniczył w ekspedycjach poszukiwawczych zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Jest bardzo wrażliwy i emocjonalny z dużą potrzebą kontaktu z człowiekiem. Musi mieszkać blisko ludzi, a legowisko dla psa powinno być ulokowane w centrum domu, bo tam będzie się czuł komfortowo.

Odżywianie

Jak wcześniej było wspomniane, labradory są szczególnie narażone na otyłość. Dlatego dieta dla labradorów musi być bogata pełnowartościowe białko i często rezygnuje się z produktów zbożowych, by wyeliminować powodujące tycie węglowodany. Można zakupić specjalną karmę dla tej rasy lub samemu opracować dietę przy pomocy precyzyjnych wskaźników i obliczeń zapotrzebowania na kalorie, ale w drugim przypadku będzie to o wiele bardziej wymagające. Koszt żywienia psa jest dość wysoki, bo należy do rasy dużej o dużym zapotrzebowaniu na dobrej jakości składniki.

Pielęgnacja Labradorów

Krótka sierść u tych psów nie wymaga specjalnej pielęgnacji, ale należy ją raz na jakiś czas intensywnie wyczesać z powodu obecności podszerstka. Ze względu na tendencję do brudzenia sierści podczas spaceru, częste kąpiele będą nie do uniknięcia. Ponadto opadnięte uszy nie mają dobrej cyrkulacji, więc ich czyszczenie też powinno wejść do stałego rytuału pielęgnacyjnego, by zapobiegać stanom zapalnym. Prócz tego labradory nie są wymagające, a ich odporność i siła fizyczna przy dobrej diecie pozwoli cieszyć się im dobrą kondycją i wyglądem przez długie lata.

Opieka i wychowanie

Legowisko dla Labradora musi być odpowiednio duże, by umożliwić swobodne ułożenie się psa. Trzeba pamiętać, że ta mała puchata kulka szybko zamieni się w masywną i umięśnioną psinę, więc najlepiej kupić od razu legowisko dla dużego psa, a na początku po prostu włożyć je miękkim kocem, by szczenię mogło się w nim zakopać. Uczuciowość tej rasy i ogólna łagodność sprawia, że potrzebują bliskości z człowiekiem. Wspólna zabawa czy nawet towarzyszenie opiekunowi w różnych aktywnościach jest sytuacją w której czuje się najlepiej. Labradory są inteligentne, ale potrafią być też krnąbrne, więc potrzebują od szczeniaka jasnych zasad i treningu. Jeśli nie są przyuczane do specjalnych zadań, powinny przejść profesjonalny kurs posłuszeństwa, w innym przypadku mogą być nieposłuszne i kapryśne. Ich łakomstwo można wykorzystać do pozytywnych wzmocnień jako nagrodę.

Potrzeba ruchu

Aktywność i długie spacery są nieodzowne dla labradorów, by utrzymać je w dobrej kondycji i samopoczuciu. Lubią biegać, aportować oraz nie odpuszczą możliwości zamoczenia się, więc będą szczęśliwe np. z pobytu nad jeziorem. Nawet jeśli pies przebywa na dworze na posesji i tak będzie potrzebował spożytkować energię podczas przebieżki z opiekunem.

Dla kogo polecany jest labrador?

Na tę rasę może z powodzeniem zdecydować się rodzina nawet z małymi dziećmi, bo labrador to cierpliwy i łagodny pies, który uwielbia bawić się i dokazywać. Dom, do którego trafi, musi mu jednak zapewnić odpowiednią ilość czasu i aktywności, więc decydując się na to, trzeba uwzględnić codzienne długie spacery. Labradory doskonale się szkoli, a ze względu na niezawodny węch są wykorzystywane przez służby mundurowe do wykrywania ładunków wybuchowych oraz narkotyków. Chętnie też szkoli się je na psy ratownicze, bo dobrze sprawdzają się w poszukiwaniu zaginionych osób. Służą też pomocą ludziom niepełnosprawnym. Na zakup takiego psa nie powinna decydować się osoba z małym lokum i brakiem czasu na zaspokojenie potrzeb ruchu i bliskości wobec psa, bo to spowoduje jego złe funkcjonowanie i może sprawiać problemy wychowawcze. Pies może zacząć niszczyć rzeczy oraz uciekać.

Cena szczeniaka rasy Labrador

Koszt zakupu labradora z rodowodem FCI wynosi około 3,500-5 500 zł. Jest to na tyle popularna rasa, że jest wiele hodowli, ale przed zakupem warto sprawdzić opinię o danym hodowcy. Jeśli rodzice szczeniaka mają najwyższą ocenę, to zakup młodego labradora może być o wiele droższy.

Na koniec

Labrador to prawdziwy przyjaciel człowieka i jego oddany towarzysz. Jako pies rodzinny sprawdzi się dzięki wrodzonej łagodności i cierpliwości. Jest to pies wymagający dużo ruchu oraz uwagi, więc świetnie poczuje się w dużej rodzinie jako członek stada. Trzeba jednak pamiętać o wyszkoleniu psa od małego, by nie utrwaliły się u niego złe nawyki, które w przypadku labradora są kłopotliwe i trudne do wykorzenienia w dorosłym wieku.

Wróć do artykułów