Samojedy – towarzyskie i wesołe psy z Północy

img-responsive

Korzenie rasy samojed sięgają rdzennych plemion północnych, przez które były używane jako psy zaprzęgowe. Samojedy mają grube i miękkie futro oraz sympatyczny wyraz pyska, zwłaszcza że przez wywinięcie wargi wyglądają na uśmiechnięte. Współgra to z ich charakterem, bo to bardzo towarzyskie i wesołe psy. Są też jednocześnie niezależne, więc należy poświęcić czas na ich należyte wyszkolenie.

Spis treści:

Waga Pies: 30kg
Suka: 25kg
Wysokość w kłębie Pies: 57 - 60 cm
Suka: 53 - 56 cm
Kraj pochodzenia Rosja
Długość życia 12 - 14 lat
Charakter towarzyski, wrażliwy, niezależny

Pochodzenie i historia samojedów

Według klasyfikacji kynologów samojedy należą do szpiców północnych i pierwotnie były psami zaprzęgowymi, służącymi plemieniu północnemu z Syberii. Samojedy były traktowane wtedy jako część społeczności, służące nie tylko do pracy, ale też m.in. bawił się z dziećmi. Jest to rasa pierwotna, która do naszych czasów zachowała się w niezmienionej formie. Została odkryta odkryte dla reszty świata przez norweskie wyprawy polarników, którzy wzięli samojedy ze sobą. Niestety, przybysze obcinali psom futra i ogony, co powodowało śmierć zwierząt podczas podróżowania, bo chorowały lub zamarzały. W Europie szybko doceniono walory rasy, bo są to psy bardzo przywiązujące się do opiekunów, wrażliwe i chętnie do zabawy. Wiele osób chciało mieć takiego towarzysza w domu, a samojedy trafiły również na dwór królewski w Wielkiej Brytanii. Właścicielem samojedów był też ostatni car Rosji – Mikołaj II Romanow. W 1909 roku powstał pierwszy klub miłośników rasy, która zdobyła popularność również we Włoszech oraz w krajach skandynawskich. Obecnie to nadal brytyjskie samojedy są najbardziej doceniane wśród różnych linii hodowlanych. W Polsce pierwsza hodowla powstała w 1990 roku, ale nadal samojed jest rzadziej wybieraną rasą niż husky czy malamut.

Nazwa rasy

Samoyed to nazwa plemienia, która pierwotnie hodowała te szpice. Stąd podczas oficjalnej rejestracji w 1909 roku wybór padł właśnie na to określenie, odnoszące się do północnych korzeni tych psów.

Ciekawostki

Niewątpliwym walorem samojeda jest jego gęsta sierść i z tego względu w czasach plemiennych psy te były wpuszczane do namiotów, by grzać swoim futrem ludzi. Jest to przykład bliskiego kontaktu psów z człowiekiem, nie tak częstego w dawnych czasach.

Wygląd psów rasy samojed

Samojedy są psami średniej wielkości o klinowatej owalnej głowie. Wyróżnia je mocno zbudowana kufa oraz prosty i silny tułów. Sylwetka wpisuje się w kwadrat. Trójkątne uszy są małe i szeroko rozstawione.

Rodzaj sierści

Sierść u tej rasy jest dwuwarstwowa. Pierwsza warstwa to miękki podszerstek chroniący zwierzę przed wyziębieniem. Warstwa okrywowa włosa jest długa i tworzy z tyłu portki, a ogon kształtuje się w okazałą kitę.

Umaszczenie

Samojedy są najczęściej śnieżnobiałe, ale uznaje się też kremowobiałe lub biscuit. Wymagany jest bez wyjątku czarny nos oraz ciemne oczy – brązowe lub czarne. W tym kolorze są również koniuszki warg, o lekkim wygięciu do góry, co daje wrażenie uśmiechu u psa.

Zdrowie u samojedów

Jako rasa pierwotna samojedy są psami o dużej odporności, zwłaszcza na zmienne warunki pogodowe. Mają jednak pewne predyspozycje do zachorowania na cukrzycę. Pomimo że nie jest to duża rasa, ma tendencje do dysplazji stawów łokciowego i bioder, więc trzeba dbać należycie o ten obszar poprzez suplementację w odpowiednie minerały oraz warto robić prześwietlenia RTG, by kontrolować ten obszar. U samojedów mogą pojawić się choroby oczu w postaci katarakty lub postępującego zaniku siatkówki. Gruba sierść może ten być przyczyną chorób skóry – AZS oraz alergii. Słabszymi organami u tej rasy są nerki, co może przejść w przewlekłą chorobą. Zdarza się, że niekastrowany pies ma w podeszłym wieku problemy z prostatą. Układ trawienny samojedów jest raczej delikatny, co może się objawiać reakcją uczuleniową na niektóre pokarmy.

Charakter samojedów

Samojed ma bardzo złożoną osobowość ze względu na to, że był nie tylko psem zaprzęgowym, ale też obronnym i myśliwskim. Często sam podejmował decyzje, co znajduje obecnie odzwierciedlenie w jego niezależnym charakterze. Dlatego w sytuacji nieposłuszeństwa musi być czasem odesłany na miejsce na legowisko dla psa dużego psa, by nie pozwolić mu na dominację. Prócz tego samojedy to bardzo radosne i sympatyczne psy. Duża inteligencja i mocne przywiązanie do opiekuna czyni tę rasę predysponowaną do towarzyszenia rodzinie. Szybko nawiązują relację, również z obcymi, bo są ufne. Szpice te są też przyjazne wobec innych zwierząt oraz dzieci, z którymi potrafią beztrosko się bawić. Mają też do tego niezbędną cierpliwość. Samojedy dobrze będą chować się z innymi zwierzętami w domu, ale może odezwać się u nich instynkt łowiecki i pogonią na dworze za zwierzyną.

Odżywianie

Najlepiej, gdy dieta samojeda opiera się na karmach przeznaczonych dla ras nordyckich, które można z powodzeniem nabyć na polskim rynku. Inną opcją jest dieta BARF, oparta głównie na białkach z dodatkiem warzyw i owoców i eliminacją zbóż. Będzie to jednak bardziej pracochłonne, by ułożyć należycie jadłospis dla tej rasy.

Pielęgnacja rasy samojed

Gęsta sierść wymaga codziennego czesania w okresie linienia, czyli dwa razy w roku. U suk w czasie cieczki gubienie sierści się intensyfikuje, co wymaga dodatkowych zabiegów. Należy używać specjalnych szczotek do grubej sieci oraz uzbroić się w cierpliwość. Kąpiele nie są zalecane zbyt często u samojedów, bo podszerstek jest wełniany, a warstwa okrywowa gruba, więc sierść schnie bardzo długo. Jeśli kąpiel musi się już odbyć, to najlepiej wieczorem. Po zabiegu zwierzę powinno udać się na legowisko dla psa, usytuowane w wolnym od przeciągów miejscu, bo mimo odporności mokra sierść sprzyja przeziębieniu.

Opieka i wychowanie

Szpice północne są najłatwiejsze do ułożenia, zasadniczo też nie sprawiają kłopotów, ale ważne jest wykształcenie u nich prawidłowej więzi z członkami rodziny. Te psy są bardzo towarzyskie, zawsze będące blisko człowieka, dlatego legowisko dla samojeda może z powodzeniem stać w sypialni albo w innym podobnym miejscu. Samojed jest niezależny i będzie próbował postawić na swoim, jeśli nie zostanie właściwie wyszkolony. Choć trening powinien być przeprowadzany konsekwentnie, trzeba wziąć pod uwagę wrażliwość psów tej rasy. Są uraźliwe, więc nie można ich ganić za często i za ostro. O wiele szybciej pójdzie nauka w przyjaznej atmosferze częstych pochwał niż krytyki. Niestety szybko się nudzą, więc trzeba dbać o urozmaicenie treningu. Samojedy potrzebują też socjalizacji od najwcześniejszych miesięcy, dzięki czemu ich najlepsze cechy będą mogły się w pełni rozwinąć.

Potrzeba ruchu u samojedów

Samojedy są bardzo energiczne i z tego względu potrzebują dużo ruchu na świeżym powietrzu oraz długich spacerów. W przeciwieństwie do innych psów zaprzęgowych nie ma u nich potrzeby przeprowadzania intensywnych treningów. Wystarczy, że opiekun przeznaczy codzienne trochę czasu na przebieżkę i zabawę ze swoim pupilem na dworze, a psiak będzie zadowolony. Po spacerze pies tej rasy pójdzie bez dodatkowej zachęty na legowisko dla psa, by w spokoju zregenerować siły, ale zawsze będzie chciał być blisko opiekuna. W lecie należy ostrożnie podchodzić do aktywności, by pies się nie przegrzał.

Dla kogo polecana jest rasa samojed?

Psy tej rasy polecane są dla rodzin z dziećmi oraz do chowania się z innymi zwierzętami, również kotami. Samojedy można z powodzeniem trzymać w mieście, potrafią się dostosować do życia w bloku, ale muszą mieć zapewnioną należytą dawkę codziennego ruchu. Należy też pamiętać, że jest to pies potrzebujący ciepłych relacji z człowiekiem, więc nie jest to opcja dla zapracowanych osób, które zostawią zwierzę same na wiele godzin. Ze względu na grube futro mogą też przebywać na posesji nawet w zimie, ale dobrze by miały możliwość swobodnego wchodzenia do domu.

Cena szczeniaka samojeda

Nie jest to rasa zbyt popularna w Polsce, ale jest wystarczająca ilość dobrych hodowli, w której można nabyć młodego samojeda. Szczeniak nie należy jednak do najtańszych. Cena waha się w granicach 5-8 tysięcy Można też pokusić się o sprowadzenie samojeda z zagranicznej hodowli, ale w tym przypadku trzeba liczyć się dodatkowymi kosztami związanymi z podróżą i wyrobieniem dokumentów zezwalających psu na przekroczenie granicy.

Na koniec

Imponująco gęsta sierść oraz energiczny i wesoły charakter to cechy wyróżniające samojedy wśród innych futrzaków. Są świetnymi psami rodzinnymi, bo lubią dzieci i igraszki z nimi, dobrze też tolerują pozostałe zwierzęta domowe. Samojed to nie jest pies dla osób zapracowanych, bo potrzebują codziennych długich spacerów oraz regularnego czesania długiej sierści, a przede wszystkim ciepłych relacji z człowiekiem.

Wróć do artykułów